کاش معلیی شد بشوم میثم تمار

کاش مى شد بشوم میثم تمّار على 

تا بمانم دو شبى را به روى دار على 

لا فتى بر همه ى اهل اُحُد ثابت کرد

نیست نام اَحَدى در خور پیکار على

قبل اسلام در آغوش نبى قرآن خواند

پس بگویم به نبى ، احمدِ مختار على

قم نجف مکه نجف کرب و بلا ، طوس نجف

هست اینها همگى حاصل تکرار على

لحظه ى مرگ مى آید که کنار بدنم

جسد من بشود عبد خبردار على

گفت جبریل به جمعى که نبوت مى خواست

قبل آن دست بجنبید به اقرار على

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آمدم تا بشوم بنده ى دربار على

هر دل عارف سرمست از این آگاه است

ذکر یا شاه نجف معنى بسم الله است